Allard Droste kocht tien jaar geleden met Jan Boom Aldowa, en bouwde het Rotterdamse metaalbedrijf om tot een specialist in aluminium gevelplaten die onder andere te bewonderen zijn in de markthal van Rotterdam, de gevel van het internationaal gerechtshof in Den Haag en binnenkort aan de nieuwe Post X-kantoren in aan de Antwerpse ring.

De omzet van Aldowa steeg zelfs tijdens de crisis met 15 procent en is 10 jaar vervijfvoudigd. En dat kregen ze voor elkaar door hun werknemers in de geest van Ricardo Semler zo veel mogelijk vrijheid te geven. Droste schreef een boek ‘Semco in de Polder’ over zijn ervaringen. 

Wat was voor jou de aanleiding om de controle los te laten?

‘Toen wij tien jaar geleden dit bedrijf kochten was het heel traditioneel. Zwaar hiërarchisch. Mensen moesten op ‘z’n Rotterdams’ hun bek houden. Dat knaagde. Als mensen zelf de kinderen naar school kunnen brengen en een voetbalkantine runnen, waarom moeten ze op het werk acht uur lang precies doen wat ze gezegd wordt? Bij ons in het bedrijf mag daarom de jongste bediende voor een miljoen euro spullen bestellen zonder dat hij toestemming vraagt.’

Dat lijkt mij een enorm risico?

‘Het was soms ook doodeng. We kregen een mega-order van 2 miljoen euro. We moesten 18.000 gevelpanelen voor het internationaal gerechtshof in Den Haag maken. Toen dreigden we terug te vallen in een oude gewoonte om het project in eigen handen te houden.

Uiteindelijk hebben we de hele klus uitbesteed aan een 52-jarige lasser en een zetter van 21. Ze mochten alles doen wat nodig was. Na een paar weken waren we bezorgd dat er nog niets was gebeurd. We liepen de productiehal in, stonden die twee de muur door te breken. We schrokken ons dood. “Wat doen jullie nu met ons pand?” Hun antwoord: we mochten toch alles doen wat nodig was? Nou dit moet”. En ze hadden gelijk. Het was nodig om de productielijn uit te breiden om zo in korte tijd al die panelen te kunnen maken.’

Als mensen een voetbalkantine kunnen runnen, waarom moeten ze op het werk acht uur lang precies doen wat ze gezegd wordt?

Je boek heet ‘Semco in de polder’, was Ricardo Semler de inspirator?

‘Eerlijk gezegd niet. Mensen wezen mij er later op dat wat wij deden overeenkwam met zijn gedachtegoed. Ik vond, en vind gewoon dat we werk allemaal zo ingewikkeld maken. Het is onzin dat mensen op een beoordelingsgesprek moeten komen en dan zitten te zweten en bang zijn dat hun werk wordt afgekeurd. Waarom moeten mensen binnen een functieprofiel passen? Die hebben we dan ook niet meer.’

Waarom heb je ervaringen opgeschreven?

‘Vier jaar geleden merkte ik dat ik vaker hetzelfde verhaaltje aan het vertellen was. Hoe ga je om met klagers, hoe ga je om met plannen? Waarom maak je daar geen handboekje van? Ik schreef een paar pagina’s, maar liet het toen weer laten liggen. En toen wonnen wij in 2014 met het bedrijf prijzen. Ik mocht spreekbeurtjes gaan houden en weer hield ik hetzelfde verhaal. Dat was het moment dat ik dacht, nu ik maak er nu echt een boekje van.’

Mensen echt verantwoordelijkheid geven, leidt tot resultaat. Waarom gebeurt het dan zo weinig?

‘Aan het eind van de dag zijn er toch altijd weer eigenaren, managers en ondernemers die het toch te moeilijk vinden om écht dat vertrouwen te geven. Uiteindelijk gaan ze toch weer controleren, nemen ze die ene beslissing toch maar zelf of ze kunnen de verleiding niet weerstaan om tijdens de vergadering als laatste het woord te nemen.’

Maar hoe weet jij als je niets controleert nu of het goed gaat in je bedrijf?

‘Al je geen functioneringsgesprekken voert of geen rapportages opvraagt, houd je tijd over om rond te lopen. Wij zitten nooit achter ons bureau ons eigen ding te doen. Dat is de kracht.’

Wat is jouw rol eigenlijk nog als je zoveel uitbesteed?

‘Inspireren en dromen. Ik zet de stip op de horizon. Dat doe ik ook met mijn boekje. Ik heb besloten dat het een bestseller is waar er 10.000 van worden verkocht. Nu nog even zorgen dat het ook echt gebeurt.’

Lees het boek van Allard Droste: Semco in de Polder, Boom Uitgevers

Bron: Thijs Peters, MT Media Foto: Bart Hoogveld

Lees ook het artikel op de website van de  Kamer van Koophandel en in de Ondernemer