Strategie draait vooral om kiezen wat je niet doet, heb ik vroeger ergens gehoord. Het is verleidelijk om in te gaan op alle kansen die de markt biedt. Maar je kunt alleen succesvol zijn wanneer je duidelijke prioriteiten stelt. Alles doen is falen. En wat je doet, moet je goed doen.

Plannen maken

Je begrijpt, het is weer businessplanning-tijd. Er wordt nagedacht over onze plannen van volgend jaar en de bijbehorende budgetten. Om mijn managementteam prioriteiten te laten stellen heb ik onlangs een verhaaltje rondgezonden, een stukje tekst dat ik een paar jaar terug ergens heb opgepikt. Het gaat over een filosofieprofessor die zijn klaslokaal binnenkomt met een glazen pot met stenen, een paar bakjes en twee flesjes bier.

Stenen, zand en kiezels

De professor presenteert de tot aan de rand toe gevulde pot aan zijn klas. ‘Geachte studenten, is deze pot vol?’ vraagt hij. ‘Uiteraard’ is het antwoord. Vervolgens pakt de professor een bakje met kiezels en schudt deze tussen stenen door. ‘En nu, waarde filologen, is de pot nu vol?’ Alweer klinkt er instemming. Hij pakt het bakje met zand en schudt het behoedzaam uit tussen de kiezels en de stenen. De klas kijkt verwonderd toe.

Zaken die belangrijk zijn

De professor legt uit: ‘Die glazen pot, die staat voor jullie leven. De stenen, dat zijn de belangrijkste zaken, zoals je partner, je kinderen of je gezondheid. De kiezels, dat zijn zaken als je baan, je huis of je opleiding. Het zand, dat is de rest. De boodschap is dat wanneer je eerst het zand in de pot doet, vervolgens de kiezels, maar vooral de stenen er gewoonweg niet allemaal meer in passen. Hetzelfde geldt voor je leven. Wanneer je je energie verspilt aan kleine dingen – het zand – kom je nooit toe aan de zaken die echt belangrijk zijn.’

Businessplanning maken

Mooie les, niet? Je snapt de analogie met onze businessplanning. Ook als bedrijf moet je ervoor zorgen dat je eerst je stenen in de pot hebt voordat je aan de kiezels en het zand begint. Zeker wij. Ons bedrijf heeft al een tijdje last van heel veel mooie, glimmende kiezels. Maar door deze glazen-potanalogie hebben we sinds kort een gemeenschappelijke taal waardoor we als team onze stenen en kiezels effectief kunnen benoemen. En het werkt: we beginnen pas aan de kiezels wanneer onze stenen daadwerkelijk in de pot zitten. 

En als laatste…

Wat zegt u? En die biertjes dan? Aha, inderdaad, de les was nog niet afgelopen. Met moeite houdt de professor de met stenen, kiezels en zand gevulde pot omhoog. ‘Nu is ie echt vol, toch?’ En weer zijn studenten het ermee eens. De professor draait zich om, maakt de flesjes open en giet het bier in de pot. ‘Studenten, vergeet nooit, hoe vol de pot ook zit, er is altijd ruimte voor een paar biertjes.’

Happy New Year!

Dit fragment komt uit het boek Groter Groeien van nlgroeit-oprichter Kees de Jong.