Uit de wandelgangen weet ik dat het voorgaande managementteam uitblonk in disfunctionaliteit. Daarom ben ik er scherp op dat mijn team goed samenwerkt. Zeker omdat we opereren vanuit verschillende tijdzones en continenten. Dagelijks een conference call en elkaar eens per kwartaal een paar dagen goed in de ogen kunnen kijken. Immers, is het aan de top hommeles, dan volgt de rest in hoog tempo. Daarom gebruik ik de avond voorafgaand aan de kwartaalsessies meestal om onszelf onder de loep te nemen. Dit keer zeker, omdat ik de weken ervoor merkte dat de druk onuitgesproken toch wat leek toe te nemen.

Vijf kenmerken van disfunctionele teams

De locatie was Boston. Mijn CFO is door een peesoperatie wat minder mobiel, dus verzamelden we in zijn woonplaats. Hij had een bespreekkamer geregeld in de prestigieuze Harvard Club. Inspirerend. Immers, in het aangrenzende Cambridge bevindt zich het intellectuele hart van de westerse zakenwereld. In mijn tas zat een boekje dat al een tijdje stof vergaarde in mijn werkkamer thuis. The Five Dysfunctions of a Team van Patrick Lencioni. Mooi boek. In verhaalvorm wordt duidelijk gemaakt waar de schoen kan wringen bij minder functionerende teams. Op vijf gebieden kan de boel in de soep lopen. 

1. Het eerste is vertrouwen. Alle teamleden moeten zich kwetsbaar kunnen opstellen en in een veilige omgeving alles kunnen delen.
2. Het tweede is angst voor conflicten. Zonder stevige discussies te voeren komt men nooit achter de werkelijke issues die spelen.
3. Het derde gebied is een gebrek aan betrokkenheid. Dan ontwijkt men de lastige zaken en probeert men afspraken uit de weg te gaan.
4. Het vierde, daaruit voortvloeiende probleem is het ontlopen van verantwoordelijkheid.
5. Het vijfde en laatste gebied betreft te weinig aandacht voor de algehele bedrijfsdoelen en resultaten. De teamleden zijn dan vooral bezig met hun eigen projectjes en stellen deze boven de gezamenlijke doelen.

Zo kom je tot een doorbraak

Volgens Lencioni’s theorie functioneert een team gebrekkig wanneer het op een of meer van deze gebieden niet 100 procent op orde is. Die avond concludeerden we dat eigenlijk geen van de genoemde zaken op ons team echt van toepassing is. Opluchting. Maar toch bleef ik worstelen met onze ietwat veranderde dynamiek. Ik besloot daarom de boel open te breken en mijn visie op mijn persoonlijk functioneren te delen. Met nadruk op datgene waar ik de afgelopen maanden minder trots op was: zaken die ik te veel had laten liggen of niet goed had aangepakt. Klabang! Dat gaf de doorbraak. Iedereen volgde. Het gesprek veranderde van toon en plotsklaps kwamen we tot de bodem. De mea culpa’s gaven de openheid en diepgang die we blijkbaar al een tijdje hadden gemist. 

Lencioni had toch gelijk. Elkaar vertrouwen is iets anders dan ook alles naar elkaar uitspreken. De volgende twee dagen waren effectiever dan ooit tevoren.

Dit fragment komt uit het boek Groter Groeien van nlgroeit-oprichter Kees de Jong.